Ben Borgart
Er zijn ogenblikken dat een mens zichzelf
een klap voor z'n kop zou willen geven.
"Crazy ..." Goed beschouwd mocht Ien
nog blij zijn dat ze maar tot haar middel
door het ijs gezakt was. Daar in de Ooij.
Op de Waaldijk stond een meisje met een
racefiets. Evenals Cuzzi uit 'de vuilnisroos'
van Ben Borgart werd Ien 'geconfronteerd
met een ternauwernood aan het kind-stadium
ontgroeid meisje.' Maar gelukkig wapperden
er geen haren 'als dubieus bewijs van ernst en
echtheid.' Wel was ze toevallig in een oranje
trainingspak gekleed. "Ben door het ijs gezakt"
zei Ien om de situatie enigszins te verklaren.
"Moet je mijn trainingsbroek even aan?"
"Is me te klein" zei Ien. "Denk van niet.
Het is erg rekbaar spul. zie je." "Crazy ...
je heet toevallig toch niet Ellie Jurriaans, he?"
"Nee, Manon ... hoe zo?" "Nee, laat maar."
"Neem nou maar. Ik heb er nog een fietsbroek
onder aan. Als je wilt, kunnen we jouw spullen
bij mij drogen. Ik woon verderop. Op het terrein
van een oude steenfabriek. Gindse schoorsteen."
"Ja, is goed. Wil je even m'n schoenen halen.
Die zitten onder de snelbinder. Mijn fiets staat
een bocht terug ergens tegen een boom aan.
Een licht-blauwe fiets en suède schoenen.
Wacht, het sleuteltje zit nog in die natte rok."
