pagina 34

Om een uur of één 's nachts hielden Paul
en Henk het wel voor gezien in 'Extase'.
Het was zaterdag (zondag dus) en toen ze
buiten kwamen was plotseling alles wit geworden.
Ze knalden een paar sneeuwballen tegen
een verkeersbord en werden op sleeptouw
genomen door een student naar een optreden
van een of andere Baskische punkgroep
in 'de Onderbroeck' het keldercafé
van kraakpand 'de Grote Broeck waar
vroeger het 'Nijmeegs Dagblad' huisde.



Het was eigenlijk zijn verjaardag,
maar zelfs Paul wist dit niet. Al vijf jaar
vierde Henk zijn verjaardag niet meer.
Dat was sinds hij zichzelf had zien zitten
in een nieuwe trui met zijn cadeaus
voor een schaal met heerlijke soezen.
Die waren door zijn moeder gebakken
en gevuld met gele banketbakkersroom.
Net als de puisten rond zijn mond en op zijn neus.
Wel waren de puisten inmiddels verdwenen
nu hij zich regelmatig diende te scheren.
Ze werden tamelijk dronken die nacht.

pagina 33

Mijn ome Cor was, zoals men kan weten,
geheel en al van het voetbalspel bezeten.
Hij speelde nog voor het oude Excelsior,
die club uit het bekende Rotjeknor.
Later trainde hij het Bredase NAC,
tot dat men scandeerde uit een of ander vak:
Cor Pot rot op
Cor Pot rot op
Cor Pot, Cor Pot
Cor Pot rot op.
Zo hard kan het leven zijn in het stadion,
maar dat wist hij voordat hij er aan begon.
Bespaard bleef hem echter een einde,
zoals Moyaals oom wegkwijnde:
Opstaan in een kaal onderrokje
en in het vullesvat porren met een stokje.



"Is dat naar Hooft, Paul?"
"Nee, naar Bredero's Moortje.
Trouwens, hij is al weer aan de slag
als trainer van een andere club."
"Ik dacht dat jij niks om voetbal gaf?"
"Doe ik ook niet... geen enkele sport.
Ik wou alweer trouwens zeggen.
Zeg ik dat erg vaak... overigens?"


...............G.A. Bredero................................Cor Pot......................

pagina 32

Guy Fawkes

Het was drie november en Ien verving
die dag moeders assistente Angelique.
"Mevrouw Vossebelt, komt U maar."
Maar daar kwam Tony binnen, blozend,
met twee cadeaus en een bos bloemen.
Voor Martha een nep-hermelijnen muts
en voor Ien een tropische vis.
Ien maakte nog het alginaat aan.
"Mevrouw Vossebelt komt happen."
En ging toen met Tony de vis uitzetten
in een van de vele aquaria die Tony door
het hele huis verspreid had achtergelaten.
"Overmorgen ben jij jarig, he pa?
Blijf je tot dan? Ik vraag het ma wel.
The Gunpowder Plot, a penny for the guy,
hoe zou ik die dag kunnen vergeten."



"Hoor je nog wel eens iets van Eva?"
Paul en Henk speelden een wedstrijd darts
tegen Ien en Tony in café 't Geniale Renpaard.
"De eerste brief werd nog beantwoord.
Nou ja, met een kaartje. Sindsdien..."
Henk ging er maar niet verder op in.
Tony woonde zolang bij een vriend
op een kamertje boven 't Geniale Renpaard,
sinds hij er op de Timorstraat
weer eens was uitgesmeten.
Al de dag na zijn verjaardag toen
Martha Haverkamp 's morgens vroeg
een of andere vent snurkend op de sofa vond.
In een vreselijke stank lag naast zijn hand
een uitgesmeulde sigarettenpeuk
op een grote schroeiplek in het tapijt.
Het was Mike Hunt die door Tony was
meegenomen uit de British Legion Pub.

pagina 31

Onder de naam van Erdal Ozipek hadden ze
'Een zaadbank in de genenpoel' ingestuurd
op een prijsvraag over veilig vrijen.
"Met een Turkse naam dubbele kans
vanwege positieve discriminatie."
Ze wonnen een troostprijs.
Ook Erdal was zich gaan wagen aan
scabreuze liedjes. Een Russische film
had hem geïnspireerd.

Tam zat met z'n pico
Met z'n pico in Vera's cruz
Tam zei tegen Vera
Kleine Vera
Jij lekkere poes



Een van de 'abonnees' van hun blaadje,
Sara Troelstra, benaderde Erdal en Henk
met een versje dat onder de meisjes
zogenaamd de ronde deed:
Witte vloed van Karin Beks
Yoghurtkuur
En een maand geen seks.
"Dat kan er zo niet in, met haar eigen naam."
Ze wilden de zaak een beetje afhouden om
niet in eventuele intriges betrokken te raken.
Trouwens, hun seksuele reputatie stond in
geen verhouding tot hun praktijk.
Henk was in de bosjes bij het zwembad
eens afgetrokken door een meisje uit
één van de lagere klassen. En Erdal
was één keer naar de hoeren geweest.

pagina 30

Wat Warenar niet zo kon waarderen
was het succes van Bitmap/Ponro nr. 7.
Henk was begonnen aan de cyclus
'Een zaadbank in de genenpoel'

Nummer 1: jongen - meisje
Laatst redde een kapotje nog een leven
Trok er een aan
Zodra ie was gaan staan
Hoewel ik haar hymen had doorbroken
Is geen nieuw leven daar ontloken

Nummer 2: jongen - jongen
Zo redde preacox ook mijn leven
't Komt er al uit
Voordat hij hem omsluit
Nu blijft het bij contouren beroeren
De jaren dat we van Aids ervoeren

Nummer 3: meisje - meisje
Ook een beflapje redde mijn leven
Al dat gelik
Wie weet wat ik inslik
Zelfs mijn dildo moet voortaan
Een rubber jasje aan

pagina 29

De spreekbeurt van Ien, het rijmwoordenboek
van Paul en de muziekkeus was van Henk:
'Dans je de hele nacht met mij?' van Karin Kent.
"De oorspronkelijke versie van Hal David en
Burt Bacharach 'Dance mama, dance papa, dance'
werd..." "Ja, ho maar Henk... 't is al goed."
Zo ontstond weer een lied waarin een boek
werd samengevat. De schoolkrant was er
blij mee en Warenar glunderde.

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Je bent gezien door een familielid
Je bent verraden door je eigen Han
Die maffe charlatan

En daarom... kom maar te voorschijn pa de Wit
Als dit een strijd is dan delf je 't onderspit
Voor hij het echt wint, zeg hem: opgekrast
Die zoon van jou is een fantast
Ja, die zoon van jou is je tot last

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Bereid je voor op een echte dodenrit
Op de wagen van de kolenboer
Het was opgelegd pandoer

En daarom...

pagina 28

Weer op school moest iedereen een
spreekbeurt houden over een boek op hun
literatuurlijst Nederlands, bij Warenar dus.
'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp' van
Heere Heeresma was de keuze van Ien.
Paul was begonnen aan zijn 'Slauerhoff'
maar had uiteindelijk voor Hugo Claus'
'Verdriet van België' gekozen. Hetgeen
Henk goed uit kwam. Hij had over Jan
Arends niet veel kunnen vinden.
"Uit het materiaal over 'Slau' dat
Paul al verzameld had, kan ik wel twee
spreekbeurten samenstellen." dacht hij.
Erdal had op aanraden van Henk ook
een dichter gekozen. "Je kan de helft
van het praatje al vullen met reciteren."
Erdal had een mooi begin voor zijn
spreekbeurt gevonden bij Jan Hanlo.
"Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp"



Op de redactievergadering van de schoolkrant
vertelde Paul trots dat hij begonnen was aan
een roman die 'Het waas van Slowakije' als
voorlopige titel droeg. Wat hij niet zei was
dat hij niet veel meer dan een titel had.
Hij had een kaart van de Karpaten en een
reisgids aangeschaft en las biografieën
van Robert Maxwell, die uit die streken kwam.
Daar waar het vroeger Roethenië heette.
Anneke van Driest maakte hem attent op
'de Radetzkymars', een roman van Joseph Roth.

pagina 27

Lindwurmbrunnen Klagenfurt

In Klagenfurt hadden Henk en Victor
de film Repulsion van Polanski gezien.
Op dat moment had Henk besloten
na het eindexamen een poging te wagen
om op de filmacademie toegelaten te worden.
's Middags waren ze in het Musil museum.
Een opdracht van de lerares Duits.
Henk plaagde Victor toen ze langs de
de lintwormbron slenterden.
Victor was de zoon van Koen Stokhof
de uitbater van cafetaria 'Edelweiss'
in de Jacob Roggeveenstraat.



's Nachts kon je er Tony Sarie vinden
aan de gebakken lever met uien
of friet met paardenbiefstuk.
"Pa laat zich door niets stoppen."
zei Victor. "Een dubbele fractuur
van de schedelbasis als gevolg van
een overval niet en zelfs de gehate
'storingsdienst van waren' niet."
Henk was aangenaam verrast toen
hij hoorde dat Victor gitaar speelde.
Al was het in het kerkkoor. Maar hij
keek vreemd op van het baantje
als kraai bij begrafenisondernemer
Van Vroomshoop in Dukenburg.

pagina 26

Mark 'zonnebank' Antonisse was
de beschermer van zondebok
Victor Stofhok... eh Stokhof.
Victor was vanwege zijn grote
voortanden ook nog eens
met de naam Bugs gezegend.
Mark kon zijn ogen niet van
kastanjebruinharige Ien afhouden.
"Victor, denk jij dat één van de
twee... eh, het met haar doet?"
"Ik weet bijna zeker van niet.
Volgens mij denken en weten
zowel Henk als Paul dat ze
geen kans bij haar maken."


......................Bugs Bunny.......................... Marcus Antonius.....

"Ik heb vannacht bij Mark Antonisse
in de tent geslapen." bekende Ien.
"Maar niet verder vertellen hoor!
Het is geheim, strikt. Ik smeek je."
"Tja, dan had je het me niet moeten
vertellen, of tenminste kunnen
waarschuwen dat je me een geheim
ging vertellen. Dan had ik je gezegd
het niet te willen horen, hoewel...
Nu zadel je me met een verplichting op."
"Maar je kunt niet... als iemand..."
"Ik ben nu eenmaal een flapuit.
Vooruit, maar ik kan niks beloven."
"Pauhaul... en ook niet aan Henk."

pagina 25

Gelukkig was Henk weer op de been
net voor de schoolreis naar Oostenrijk.
Kötschach im Gailtal, Karintië.
"Mark Antonisse, jij wordt Ray Smith.
Je loopt al op tennisschoenen."
Aan het woord was Bert Glimmerveen,
leraar Engels en de regisseur van
een openlucht opvoering van
een paar hoofdstukken uit:
The Dharma Bums van Jack Kerouac.
"Ray Smith, de ik-figuur uit het
boek gaat in het gezelschap van
Japhy Ryder en Henry Morley
de Matterhorn beklimmen.
In de Sierra Nevada wel te verstaan."



"Henry Morley is een excentrieke
bibliothecaris en draagt een bril.
Ik stel voor dat Paul deze rol speelt.
Japhy is tamelijk klein van stuk.
Hij zet een alpinopet op en jodelt
voor hij aan een klimtocht begint."
"Iets voor Bugs" riep er iemand.
"Victor Stokhof, zou je dat willen?
Dat is dan geregeld. O ... nog een
souffleur ... Henk Samrink? Oké.
We beginnen ergens waar Morley
zich druk maakt over een luchtbed
terwijl hij zijn slaapzak vergeet."

pagina 24

Het paaltje dat het fietspad afsloot
voor andere weggebruikers was
uiterst doeltreffend gebleken.
Henk was er in volle vaart
met zijn Honda tegen op geknald.
Met in- en uitwendige kneuzingen
moest hij drie weken het bed houden.
Iedere twee dagen kwam Paul hem met
huiswerk overstelpen. Het was examenjaar.
"Immer mit der Ruhe, Paulus. Haal
liever uit de bibliotheek: Ik Jan Cremer."
"Het wordt vast een fraai lidteken,
zo lijkt het bijna een Schmiß."

De derde week hield Henk het niet
meer uit in bed en lag steeds
op de bank in de woonkamer.
Zijn moeder stopte een kussen
onder zijn hoofd omdat er al een
vettige plek op de leuning te zien was.
"Je zou zo'n kleedjes moeten hebben
zoals op tante Dewi's fauteuils.
Hoe heette zoiets? ... een antimassaker?"
Moeder proestte het uit en zei:
"Haakwerkjes tegen bloedbaden zeker?
Het is antimakassar, namelijk tegen
de Makassar haarolie uit Celebes.
De plaats heet ook Ujung Pandang en
ligt op het eiland Sulawesi." Ze had
als meisje voor de Indische familie
de Roy van Zuydewijn gewerkt.

pagina 23

"Het ritme van de geiligheid" werd
opgenomen in Bitmap nummer vijf.
Nummer zes heette: Bitmap/Ponro.
Met: Tips & Trucs voor Leisure Suit Larry
fotohoekje De Natte Droom
en Henks Natte Droom Lied:
Ik heb zo'n gi ga gi ga gantische zak
Iedere keer, twee liter kwak
Gi ga gi ga gigantische zak
Ik heb zo'n ti ta ti ta tanische lul
Eén meter tien, elf schokken spul
Ti ta ti ta titanische lul
Ik werd met zi za zi za zaad overstroomd
Oh wat een nacht, heerlijk gedroomd
Zi za zi za, met zaad overstroomd.



"U heeft mooi haar voor een Chinees."
Verbaasd keken Paul en zijn broer Willem
de medewachtenden bij de kapper aan.
Ze zouden opgestapt zijn, ware het niet
dat Paul net aan de beurt was.
"Wat zou die kwal niet allemaal
uit kunnen kramen terwijl hij mij
onder handen neemt?" dacht Paul.
Maar zij konden zich op de kapper wreken
door hevig van nee te schudden
toen hij de Chinees nog allerlei
haarmiddeltjes wilde aansmeren.
Beledigd hield hij zijn mond verder.

pagina 22

Erdal en Henk fietsten gewoonlijk
samen naar school, totdat Henk
voortaan met de brommer ging.
Erdal woonde op kamers bij een
broer van zijn vader in de Rozenbuurt.
Op kamers? Meer een soort cabine
volgestouwd met elektronica.
Hij liet zich toejuichen vanaf het scherm
als hij zijn pensum voltooid had.
Het applaus na een live concert
van Nirvana. Ze speelden als
laatste nummer: Drain you.
En hij gaf het vingerteken aan
een verslagen schaakprogramma.



Op een Chesterfieldbank zaten Erdal
en zijn oom naar Bil Bul te kijken,
een jeugdkwis op TRT. Henk gaf
de Harakiri's boven aan Erdal nadat
hij hem zijn lied had laten lezen:
Zachtjes tikt de penis
tegen het maandverband,
het ritme van de geiligheid.
Waar moet ik heden
met mijn sperma heen?
Nu die weg is afgedamd.
Oh, oh, oh,
grijp die stijve roede
neem 'm in je hand
en ik bijt ondertussen
in jouw kousenband.
Kom lieve Clara
ik hou alleen maar van jou.

pagina 21

"Leen mij wat van je goorste porno, Boet.
Die het liefst ook nog enigszins grappig is.
Oude Harakiri's bijvoorbeeld.
Nee, ik zal ze niet bevlekken hoor.
Ik neem ze mee naar Erdal Ozipek.
Die scant ze en zet alles op diskette.
Ja ja, en ook op zijn harde schijf.
Hij verspreidt een eigen blaadje met
computertips en aanverwante poëzie.
Kijk dit hier onder andere:"



"En onze Henkie gaat de oplagecijfers
eventjes fiks opkrikken zeker?" "Net als
in sommige Engelse kranten op page three."
"Maar 'Bitmap' zal het blaadje vast ook
niet lang meer heten, jou kennende."
"Gek, daar had ik nog niet aan gedacht.
Heb je misschien een suggestie?"
"Noem het gewoon wat het is: porno of
op z'n Nijmeegs: pörno, purno, peurno."
Het bleef niet alleen bij schunnige foto's.
Henk schreef ook scabreuze liedjes.
Reken maar van yes.
Schuine akkefietjes.
Op een dag wel zes.

pagina 20

Bij Henk thuis speelden ze een zelf gemaakte versie
van Cluedo of 'Wie heeft dr. Black vermoord?'
Zo kon je er aan tafel horen:
Miranda van de Edah heeft de visboer vermoord
met een loden pijp, tegenover drankenhandel De Neut.
Ander locaties op het zelfgemaakte bord waren:
Chinees meeneem centrum Golden City,
vleescentrum De Vleespartners,
sigarenhandel Padilla,
dierenbenodigheden Dibeno,
zonnestudio Totaal,
autosloperij De Toekomst.



"Morgen als Kaatje verjaart." "Wat?"
"Van je never nooit niet, no way."
"Maar Henk, als wij er bij de redactie
nou op aan dringen... wat... er op staan
dat ze jou ook vragen. Ik weet zeker..."
Ien en Paul waren door Anneke van Driest
gevraagd als lid van de schoolkrantredactie.
"Een blad met zo'n naam alleen al, nee.
En Anneke van Driest kan ik niet uitstaan.
Om maar te zwijgen over Warenar
in de rol van chaperon... forget it."
Op de Bruin, de leraar Nederlands
had Henk gedicht:
De ziekte van de Bruin,
meer haar op de wang
dan op de kruin.
De ziekte van Warenar,
meer haar op zijn zak
dan op zijn knar.