pagina 73

"Mijn voorstelling van antropologisch veldwerk is
al behoorlijk bijgesteld. In barre omstandigheden
de laatste wilden lastig vallen met camera's en
cassetterecorders. Chagnon had zelfs ponskaarten.
Een beetje de witte sjamaan uithangen, of je nu
wilde of niet, je werd in die rol gedwongen.
Spannende verhalen, maar behalve dat ook
tamelijk weerzinwekkend. Nee, dan onderzoek
naar de Picten, een niet meer bestaand volk,
waar je hooguit nog sporen van vindt in Schotland.
Archeologische antropologie, bestaat zo iets?"



Ze plaagden Lili met het feit dat ze vegetariër
was, maar die liet zich niet op de kast jagen.
"Gebruik je de pil dan ook niet?" "Nee, ik kom
uit Oss en weet heus wel waar de Organon haar
pillen van draait, je kan de bakken met organen
van de ene naar de andere fabriek zien rollen.
En begin nou niet over condooms, waarvoor brute
insnijding en uitbuiting van arme derde wereld
rubberbomen noodzakelijk is, zoals iemand ooit
tegenwierp, want dat is flauw. Waarom zou je
eigenlijk de pil nog gebruiken als je hem toch al
principieel een kapotje omdeed om je tegen allerlei
virussen te beschermen?" Paul probeerde het gesprek
op een ander onderwerp te brengen, maar Henk kon
niet laten te zeggen: "Hij gaat vader worden."

pagina 72

Ien deed een werkgroepbegeleider na:
"Een werkstuk over de Yanomami, Ine?
Leuk voor de middelbare school, aan de hand
van populair-wetenschappelijke boeken, maar
hoe moet ik het zeggen, net alsof een eerstejaars
kunstgeschiedenis "iets over Rembrandt wil doen."
(Waarbij hij irritant aanhalingstekens met zijn vingers
maakte.) Kijk ik heb hier een lijst met achttien
onderwerpen, waarbij ik me sterk maak dat jij
hier niet iets interessants uit weet te halen."
Vanwege haar vaders herkomst had ze maar
Alleged matriarchy of the Picts gekozen.
En André uit dezelfde lijst: Genetisch onderzoek
en rassentheorie. "Doodsaaie kost, maar ja..."



Desalniettemin was Ien allerlei over de Yanomami
gaan lezen. Vooral omdat er over de Picten in de
universiteitsbibliotheek welgeteld één boek
en één tijdschriftartikel te vinden waren.
Dus had ze Tony geschreven met een paar
verwijzingen die ze had gevonden, of hij niet eens
in Manchester of Liverpool kon gaan zoeken.
Tony was namelijk weer in zijn geboorteplaats
Heysham gaan wonen en werkte op de ferry
naar the isle of Man. "That's my girl", schreef hij
terug op een briefkaart. "p.s. it might take some time."
Het was al een maand geleden. Ze zou hem er nog
eens aan moeten herinneren. Er waren nog vier
weken voor ze het werkstuk in moest leveren.

pagina 71

"Gelukkig dat ik Ineke uiteindelijk haar gang heb
laten gaan." zei Martha Haverkamp tegen Henk.
"Ze wilde uiteindelijk zelf zo snel mogelijk weg
daar boven die bar, toen ze al twee keer op de
trap was lastig gevallen door dronken kerels.
Eén had er zelfs aan haar deur staan wrikken.
Kan je na gaan... Waar ze nu woont?
In het souterrain van een studentenhuis aan
de van Slichtenhorststraat waar mede-eerstejaars
culturele antropologie André Otten een kamer heeft.
En al na twee weken is ze thuis komen informeren
naar het antieke tweepersoons bed op zolder.
Dus jullie begrijpen wel... En het huisnummer?
Dat moet ik even opzoeken. Of... het huis
had ook een naam: Blanding House.
Op zo'n rustieke plank geschilderd, weet je..."



Behalve een heel kleine keuken bestond het
souterrain slechts uit Iens kamer, nou ja kamer...
Zo waren er geen ramen te ontdekken en de
bedompte ruimte werd bijna geheel in beslag
genomen door een antiek tweepersoons bed.
Dus werden Paul en Henk doorgesluisd naar
de kamer van André op de tweede verdieping.
Een kamer met twee ruime sofa's, een bakbeest
van een televisie, een groot metalen bureau naast
een psychedelisch beschilderd tienerbureautje.
Er werd bier gehaald bij de cafetaria om de hoek.
Een meisje dat Lili heette kwam er bij zitten.
Later rookten ze nederskunk uit een waterpijp.
"Gatver, kan je net zo goed oregano gaan roken."

pagina 70

Ivan Gontsjarov

Ik stel u voor (want mijn verhaal moet
toch verder) aan nog een figuur:
Vijf werst van Nijmegen... nee niet goed.
In plaats van Poesjkin speel bij
Gontsjarov leentjebuur!
Een alledaagse geschiedenis.
Iedereen in het huis van Anna Otten,
de eigenaresse van een bescheiden
semi-bungalow in Schijndel, was
die morgen voor dag en dauw op.
Zelfs André, hoewel hij gewacht had met
opstaan tot hij stemmen in de keuken hoorde.
Tot die tijd had hij door de geopende gordijnen
naar de opkomende zon liggen kijken.
Niet dat hij dat vaak deed, maar vandaag
was de grote dag. Zijn zus en broers aten
gebakken eieren en moeder was poes Mies
aan het voeren in de bijkeuken.



Anna was een beetje van streek
maar ze wist het goed te verbergen.
Toch was dit al het tweede kind
dat het nest verliet. Die dag zou ze
afscheid nemen van van haar zoon Dré.
Hem met enkele spullen naar Nijmegen
brengen. "Verhuizen" corrigeerde André.
"Jij ook een ei?" He nee, zijn er nog tomaten
in de tuin?" "Die ben ik vergeten te plukken,
wacht maar even..." "Doe ik zelf wel even."
"Och, je hebt nog niks aan je voeten.
Hier is thee." "ah, lekker ma."

pagina 69

Mo had groot nieuws voor Henk.
Paul zou vader gaan worden.
"Heeft Allard je dat niet verteld?"
En zich wendend tot opa: "Ben je niet
trots om overgrootvader te worden?"
Toen vader Winkelhaak te horen kreeg
dat Norma zwanger bleek te zijn, heeft
hij een rijtjeshuis voor haar gekocht.
"Best, in een woonwagen wonen, maar met
een baby, mijn kleinkind, dat gaat me te ver."
Ook had hij gevraagd: "Gaan jullie trouwen?
Nee? Best, dan gaat ze ook geen Pot heten."
Tot teleurstelling van Paul was het een woning
geworden in de Kanunnik van de Putstraat.
In de wijk Brakkenstein, wel dicht in de buurt
van de universiteitsgebouwen. Maar of Paul
nog lang zou studeren? Hij was uit een werkgroep
gezet en voor twee tentamens gezakt.



"Gisteren heeft ze de uitslag van de echoscopie
gehoord en ... het wordt een tweeling." Natuurlijk
konden Paul en Norma over niets anders praten.
Over de namen die ze zouden kiezen en dan nog
dat de parkieten zouden moeten verdwijnen.
"Het valt nog mee dat ze niet zit te breien."
Henk had dit nog maar amper gedacht of Paul zei:
"En de oma's moeten nu dubbel zo hard gaan haken."
Daarom had Henk aan Paul voorgesteld: "Heb je
misschien zin vanavond mee naar Ien te gaan?"
"Ja, maar ze woont, geloof ik, niet meer boven
't Renpaard en ik weet het nieuwe adres niet."
"Dan moeten we straks bij haar moeder langs."
Henk was blijven eten en had nog over Italië
kunnen vertellen, en over Boet ... maar viel stil
toen hij opeens besefte: "Ik ben misschien nog de
enige vrijgezel van mijn oude kring, hoewel Victor..."