pagina 34

Om een uur of één 's nachts hielden Paul
en Henk het wel voor gezien in 'Extase'.
Het was zaterdag (zondag dus) en toen ze
buiten kwamen was plotseling alles wit geworden.
Ze knalden een paar sneeuwballen tegen
een verkeersbord en werden op sleeptouw
genomen door een student naar een optreden
van een of andere Baskische punkgroep
in 'de Onderbroeck' het keldercafé
van kraakpand 'de Grote Broeck waar
vroeger het 'Nijmeegs Dagblad' huisde.



Het was eigenlijk zijn verjaardag,
maar zelfs Paul wist dit niet. Al vijf jaar
vierde Henk zijn verjaardag niet meer.
Dat was sinds hij zichzelf had zien zitten
in een nieuwe trui met zijn cadeaus
voor een schaal met heerlijke soezen.
Die waren door zijn moeder gebakken
en gevuld met gele banketbakkersroom.
Net als de puisten rond zijn mond en op zijn neus.
Wel waren de puisten inmiddels verdwenen
nu hij zich regelmatig diende te scheren.
Ze werden tamelijk dronken die nacht.

pagina 33

Mijn ome Cor was, zoals men kan weten,
geheel en al van het voetbalspel bezeten.
Hij speelde nog voor het oude Excelsior,
die club uit het bekende Rotjeknor.
Later trainde hij het Bredase NAC,
tot dat men scandeerde uit een of ander vak:
Cor Pot rot op
Cor Pot rot op
Cor Pot, Cor Pot
Cor Pot rot op.
Zo hard kan het leven zijn in het stadion,
maar dat wist hij voordat hij er aan begon.
Bespaard bleef hem echter een einde,
zoals Moyaals oom wegkwijnde:
Opstaan in een kaal onderrokje
en in het vullesvat porren met een stokje.



"Is dat naar Hooft, Paul?"
"Nee, naar Bredero's Moortje.
Trouwens, hij is al weer aan de slag
als trainer van een andere club."
"Ik dacht dat jij niks om voetbal gaf?"
"Doe ik ook niet... geen enkele sport.
Ik wou alweer trouwens zeggen.
Zeg ik dat erg vaak... overigens?"


...............G.A. Bredero................................Cor Pot......................

pagina 32

Guy Fawkes

Het was drie november en Ien verving
die dag moeders assistente Angelique.
"Mevrouw Vossebelt, komt U maar."
Maar daar kwam Tony binnen, blozend,
met twee cadeaus en een bos bloemen.
Voor Martha een nep-hermelijnen muts
en voor Ien een tropische vis.
Ien maakte nog het alginaat aan.
"Mevrouw Vossebelt komt happen."
En ging toen met Tony de vis uitzetten
in een van de vele aquaria die Tony door
het hele huis verspreid had achtergelaten.
"Overmorgen ben jij jarig, he pa?
Blijf je tot dan? Ik vraag het ma wel.
The Gunpowder Plot, a penny for the guy,
hoe zou ik die dag kunnen vergeten."



"Hoor je nog wel eens iets van Eva?"
Paul en Henk speelden een wedstrijd darts
tegen Ien en Tony in café 't Geniale Renpaard.
"De eerste brief werd nog beantwoord.
Nou ja, met een kaartje. Sindsdien..."
Henk ging er maar niet verder op in.
Tony woonde zolang bij een vriend
op een kamertje boven 't Geniale Renpaard,
sinds hij er op de Timorstraat
weer eens was uitgesmeten.
Al de dag na zijn verjaardag toen
Martha Haverkamp 's morgens vroeg
een of andere vent snurkend op de sofa vond.
In een vreselijke stank lag naast zijn hand
een uitgesmeulde sigarettenpeuk
op een grote schroeiplek in het tapijt.
Het was Mike Hunt die door Tony was
meegenomen uit de British Legion Pub.

pagina 31

Onder de naam van Erdal Ozipek hadden ze
'Een zaadbank in de genenpoel' ingestuurd
op een prijsvraag over veilig vrijen.
"Met een Turkse naam dubbele kans
vanwege positieve discriminatie."
Ze wonnen een troostprijs.
Ook Erdal was zich gaan wagen aan
scabreuze liedjes. Een Russische film
had hem geïnspireerd.

Tam zat met z'n pico
Met z'n pico in Vera's cruz
Tam zei tegen Vera
Kleine Vera
Jij lekkere poes



Een van de 'abonnees' van hun blaadje,
Sara Troelstra, benaderde Erdal en Henk
met een versje dat onder de meisjes
zogenaamd de ronde deed:
Witte vloed van Karin Beks
Yoghurtkuur
En een maand geen seks.
"Dat kan er zo niet in, met haar eigen naam."
Ze wilden de zaak een beetje afhouden om
niet in eventuele intriges betrokken te raken.
Trouwens, hun seksuele reputatie stond in
geen verhouding tot hun praktijk.
Henk was in de bosjes bij het zwembad
eens afgetrokken door een meisje uit
één van de lagere klassen. En Erdal
was één keer naar de hoeren geweest.

pagina 30

Wat Warenar niet zo kon waarderen
was het succes van Bitmap/Ponro nr. 7.
Henk was begonnen aan de cyclus
'Een zaadbank in de genenpoel'

Nummer 1: jongen - meisje
Laatst redde een kapotje nog een leven
Trok er een aan
Zodra ie was gaan staan
Hoewel ik haar hymen had doorbroken
Is geen nieuw leven daar ontloken

Nummer 2: jongen - jongen
Zo redde preacox ook mijn leven
't Komt er al uit
Voordat hij hem omsluit
Nu blijft het bij contouren beroeren
De jaren dat we van Aids ervoeren

Nummer 3: meisje - meisje
Ook een beflapje redde mijn leven
Al dat gelik
Wie weet wat ik inslik
Zelfs mijn dildo moet voortaan
Een rubber jasje aan

pagina 29

De spreekbeurt van Ien, het rijmwoordenboek
van Paul en de muziekkeus was van Henk:
'Dans je de hele nacht met mij?' van Karin Kent.
"De oorspronkelijke versie van Hal David en
Burt Bacharach 'Dance mama, dance papa, dance'
werd..." "Ja, ho maar Henk... 't is al goed."
Zo ontstond weer een lied waarin een boek
werd samengevat. De schoolkrant was er
blij mee en Warenar glunderde.

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Je bent gezien door een familielid
Je bent verraden door je eigen Han
Die maffe charlatan

En daarom... kom maar te voorschijn pa de Wit
Als dit een strijd is dan delf je 't onderspit
Voor hij het echt wint, zeg hem: opgekrast
Die zoon van jou is een fantast
Ja, die zoon van jou is je tot last

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Bereid je voor op een echte dodenrit
Op de wagen van de kolenboer
Het was opgelegd pandoer

En daarom...

pagina 28

Weer op school moest iedereen een
spreekbeurt houden over een boek op hun
literatuurlijst Nederlands, bij Warenar dus.
'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp' van
Heere Heeresma was de keuze van Ien.
Paul was begonnen aan zijn 'Slauerhoff'
maar had uiteindelijk voor Hugo Claus'
'Verdriet van België' gekozen. Hetgeen
Henk goed uit kwam. Hij had over Jan
Arends niet veel kunnen vinden.
"Uit het materiaal over 'Slau' dat
Paul al verzameld had, kan ik wel twee
spreekbeurten samenstellen." dacht hij.
Erdal had op aanraden van Henk ook
een dichter gekozen. "Je kan de helft
van het praatje al vullen met reciteren."
Erdal had een mooi begin voor zijn
spreekbeurt gevonden bij Jan Hanlo.
"Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp"



Op de redactievergadering van de schoolkrant
vertelde Paul trots dat hij begonnen was aan
een roman die 'Het waas van Slowakije' als
voorlopige titel droeg. Wat hij niet zei was
dat hij niet veel meer dan een titel had.
Hij had een kaart van de Karpaten en een
reisgids aangeschaft en las biografieën
van Robert Maxwell, die uit die streken kwam.
Daar waar het vroeger Roethenië heette.
Anneke van Driest maakte hem attent op
'de Radetzkymars', een roman van Joseph Roth.

pagina 27

Lindwurmbrunnen Klagenfurt

In Klagenfurt hadden Henk en Victor
de film Repulsion van Polanski gezien.
Op dat moment had Henk besloten
na het eindexamen een poging te wagen
om op de filmacademie toegelaten te worden.
's Middags waren ze in het Musil museum.
Een opdracht van de lerares Duits.
Henk plaagde Victor toen ze langs de
de lintwormbron slenterden.
Victor was de zoon van Koen Stokhof
de uitbater van cafetaria 'Edelweiss'
in de Jacob Roggeveenstraat.



's Nachts kon je er Tony Sarie vinden
aan de gebakken lever met uien
of friet met paardenbiefstuk.
"Pa laat zich door niets stoppen."
zei Victor. "Een dubbele fractuur
van de schedelbasis als gevolg van
een overval niet en zelfs de gehate
'storingsdienst van waren' niet."
Henk was aangenaam verrast toen
hij hoorde dat Victor gitaar speelde.
Al was het in het kerkkoor. Maar hij
keek vreemd op van het baantje
als kraai bij begrafenisondernemer
Van Vroomshoop in Dukenburg.

pagina 26

Mark 'zonnebank' Antonisse was
de beschermer van zondebok
Victor Stofhok... eh Stokhof.
Victor was vanwege zijn grote
voortanden ook nog eens
met de naam Bugs gezegend.
Mark kon zijn ogen niet van
kastanjebruinharige Ien afhouden.
"Victor, denk jij dat één van de
twee... eh, het met haar doet?"
"Ik weet bijna zeker van niet.
Volgens mij denken en weten
zowel Henk als Paul dat ze
geen kans bij haar maken."


......................Bugs Bunny.......................... Marcus Antonius.....

"Ik heb vannacht bij Mark Antonisse
in de tent geslapen." bekende Ien.
"Maar niet verder vertellen hoor!
Het is geheim, strikt. Ik smeek je."
"Tja, dan had je het me niet moeten
vertellen, of tenminste kunnen
waarschuwen dat je me een geheim
ging vertellen. Dan had ik je gezegd
het niet te willen horen, hoewel...
Nu zadel je me met een verplichting op."
"Maar je kunt niet... als iemand..."
"Ik ben nu eenmaal een flapuit.
Vooruit, maar ik kan niks beloven."
"Pauhaul... en ook niet aan Henk."

pagina 25

Gelukkig was Henk weer op de been
net voor de schoolreis naar Oostenrijk.
Kötschach im Gailtal, Karintië.
"Mark Antonisse, jij wordt Ray Smith.
Je loopt al op tennisschoenen."
Aan het woord was Bert Glimmerveen,
leraar Engels en de regisseur van
een openlucht opvoering van
een paar hoofdstukken uit:
The Dharma Bums van Jack Kerouac.
"Ray Smith, de ik-figuur uit het
boek gaat in het gezelschap van
Japhy Ryder en Henry Morley
de Matterhorn beklimmen.
In de Sierra Nevada wel te verstaan."



"Henry Morley is een excentrieke
bibliothecaris en draagt een bril.
Ik stel voor dat Paul deze rol speelt.
Japhy is tamelijk klein van stuk.
Hij zet een alpinopet op en jodelt
voor hij aan een klimtocht begint."
"Iets voor Bugs" riep er iemand.
"Victor Stokhof, zou je dat willen?
Dat is dan geregeld. O ... nog een
souffleur ... Henk Samrink? Oké.
We beginnen ergens waar Morley
zich druk maakt over een luchtbed
terwijl hij zijn slaapzak vergeet."

pagina 24

Het paaltje dat het fietspad afsloot
voor andere weggebruikers was
uiterst doeltreffend gebleken.
Henk was er in volle vaart
met zijn Honda tegen op geknald.
Met in- en uitwendige kneuzingen
moest hij drie weken het bed houden.
Iedere twee dagen kwam Paul hem met
huiswerk overstelpen. Het was examenjaar.
"Immer mit der Ruhe, Paulus. Haal
liever uit de bibliotheek: Ik Jan Cremer."
"Het wordt vast een fraai lidteken,
zo lijkt het bijna een Schmiß."

De derde week hield Henk het niet
meer uit in bed en lag steeds
op de bank in de woonkamer.
Zijn moeder stopte een kussen
onder zijn hoofd omdat er al een
vettige plek op de leuning te zien was.
"Je zou zo'n kleedjes moeten hebben
zoals op tante Dewi's fauteuils.
Hoe heette zoiets? ... een antimassaker?"
Moeder proestte het uit en zei:
"Haakwerkjes tegen bloedbaden zeker?
Het is antimakassar, namelijk tegen
de Makassar haarolie uit Celebes.
De plaats heet ook Ujung Pandang en
ligt op het eiland Sulawesi." Ze had
als meisje voor de Indische familie
de Roy van Zuydewijn gewerkt.

pagina 23

"Het ritme van de geiligheid" werd
opgenomen in Bitmap nummer vijf.
Nummer zes heette: Bitmap/Ponro.
Met: Tips & Trucs voor Leisure Suit Larry
fotohoekje De Natte Droom
en Henks Natte Droom Lied:
Ik heb zo'n gi ga gi ga gantische zak
Iedere keer, twee liter kwak
Gi ga gi ga gigantische zak
Ik heb zo'n ti ta ti ta tanische lul
Eén meter tien, elf schokken spul
Ti ta ti ta titanische lul
Ik werd met zi za zi za zaad overstroomd
Oh wat een nacht, heerlijk gedroomd
Zi za zi za, met zaad overstroomd.



"U heeft mooi haar voor een Chinees."
Verbaasd keken Paul en zijn broer Willem
de medewachtenden bij de kapper aan.
Ze zouden opgestapt zijn, ware het niet
dat Paul net aan de beurt was.
"Wat zou die kwal niet allemaal
uit kunnen kramen terwijl hij mij
onder handen neemt?" dacht Paul.
Maar zij konden zich op de kapper wreken
door hevig van nee te schudden
toen hij de Chinees nog allerlei
haarmiddeltjes wilde aansmeren.
Beledigd hield hij zijn mond verder.

pagina 22

Erdal en Henk fietsten gewoonlijk
samen naar school, totdat Henk
voortaan met de brommer ging.
Erdal woonde op kamers bij een
broer van zijn vader in de Rozenbuurt.
Op kamers? Meer een soort cabine
volgestouwd met elektronica.
Hij liet zich toejuichen vanaf het scherm
als hij zijn pensum voltooid had.
Het applaus na een live concert
van Nirvana. Ze speelden als
laatste nummer: Drain you.
En hij gaf het vingerteken aan
een verslagen schaakprogramma.



Op een Chesterfieldbank zaten Erdal
en zijn oom naar Bil Bul te kijken,
een jeugdkwis op TRT. Henk gaf
de Harakiri's boven aan Erdal nadat
hij hem zijn lied had laten lezen:
Zachtjes tikt de penis
tegen het maandverband,
het ritme van de geiligheid.
Waar moet ik heden
met mijn sperma heen?
Nu die weg is afgedamd.
Oh, oh, oh,
grijp die stijve roede
neem 'm in je hand
en ik bijt ondertussen
in jouw kousenband.
Kom lieve Clara
ik hou alleen maar van jou.

pagina 21

"Leen mij wat van je goorste porno, Boet.
Die het liefst ook nog enigszins grappig is.
Oude Harakiri's bijvoorbeeld.
Nee, ik zal ze niet bevlekken hoor.
Ik neem ze mee naar Erdal Ozipek.
Die scant ze en zet alles op diskette.
Ja ja, en ook op zijn harde schijf.
Hij verspreidt een eigen blaadje met
computertips en aanverwante poëzie.
Kijk dit hier onder andere:"



"En onze Henkie gaat de oplagecijfers
eventjes fiks opkrikken zeker?" "Net als
in sommige Engelse kranten op page three."
"Maar 'Bitmap' zal het blaadje vast ook
niet lang meer heten, jou kennende."
"Gek, daar had ik nog niet aan gedacht.
Heb je misschien een suggestie?"
"Noem het gewoon wat het is: porno of
op z'n Nijmeegs: pörno, purno, peurno."
Het bleef niet alleen bij schunnige foto's.
Henk schreef ook scabreuze liedjes.
Reken maar van yes.
Schuine akkefietjes.
Op een dag wel zes.

pagina 20

Bij Henk thuis speelden ze een zelf gemaakte versie
van Cluedo of 'Wie heeft dr. Black vermoord?'
Zo kon je er aan tafel horen:
Miranda van de Edah heeft de visboer vermoord
met een loden pijp, tegenover drankenhandel De Neut.
Ander locaties op het zelfgemaakte bord waren:
Chinees meeneem centrum Golden City,
vleescentrum De Vleespartners,
sigarenhandel Padilla,
dierenbenodigheden Dibeno,
zonnestudio Totaal,
autosloperij De Toekomst.



"Morgen als Kaatje verjaart." "Wat?"
"Van je never nooit niet, no way."
"Maar Henk, als wij er bij de redactie
nou op aan dringen... wat... er op staan
dat ze jou ook vragen. Ik weet zeker..."
Ien en Paul waren door Anneke van Driest
gevraagd als lid van de schoolkrantredactie.
"Een blad met zo'n naam alleen al, nee.
En Anneke van Driest kan ik niet uitstaan.
Om maar te zwijgen over Warenar
in de rol van chaperon... forget it."
Op de Bruin, de leraar Nederlands
had Henk gedicht:
De ziekte van de Bruin,
meer haar op de wang
dan op de kruin.
De ziekte van Warenar,
meer haar op zijn zak
dan op zijn knar.

pagina 19

Uitgeput belandden moeder Martha en dochter
Ien op de terugweg in Lenzkirch bij Titisee.
Campingplatz 'Bauernhof' of zoiets.
Schnitzel Jägersoße en grote pullen bier.
Veel pullen bier gedronken met mensen uit Lith.
Het was gaan regenen en al laat geworden.
En ze waren te zeer aangeschoten om nog
een tent op te kunnen zetten. Maar gelukkig
werden ze uitgenodigd om te blijven slapen.
Door de boer van een huis verderop,
die zo mogelijk nog zatter was dan zijzelf.
"Dat kon niet alleen zijn klompvoet zijn, toch?"
Links en rechts Hermann ondersteunend,
wankelden zij gedrieën door de nacht.



"Margo, je zoon is verliefd tot over zijn oren.
Bij het overstappen op het station van Chiasso
in Zwitserland heeft hij zijn koffer laten staan.
Hij denkt alleen nog maar aan Bea. Is het niet
Paul?" "Ze heet Eva." "Ze komt toch uit Este.
Denk aan Dante." En tegen Mo: "Een dochter
van de Robecchi Briquetti's, waar we de laatste
week logeerden. Hij werd goed in de gaten
gehouden door de vele broers, zelfs de jongere."
"Die steeds met hun handen in die zwembroekjes
van hen zitten." Eén keer hadden ze kunnen
ontsnappen. Ze waren met z'n tweeën naar
Rosolina Mare aan de Adria geweest.
En hadden daar calamari fritti gegeten
uit een vettige puntzak, hmmm.

pagina 18

Lingerie & Foundation Nobelle B.V. was
Henks werkgever in de zomermaanden.
Nog maar amper wakker fietste hij
naar het industrieterrein in Wijchen.
Met een palletwagen moest hij
in het magazijn goederen verplaatsen.
Zoals: beha's Foxy A-cup tot en met DD,
panty's zwart Lieutenant Uhura,
step-ins, korsetten, corseletten et cetera.
Hij had het geld nodig om een Honda
off the road machine te kunnen kopen.



Uit Padova kreeg Henk een prentbriefkaart
met een afbeelding van een fresco
uit het Oratorio di San Giorgio.
In het Engels getiteld:
St. Lucy Remains Immovable
at an Attempt to Drag Her
with the Help of Oxen
to a House of Ill Repute.
En een tweede uit Piacenza met:
"De bronzen lever van Piacenza
dit jaar weer niet gezien.
Museum nog steeds in rinnovazione.
Groeten van Allard, Anton en Paul."
Een week later kwam er nog een uit Vaduz:
"Lieve groet uit Liechtenstein
ansichtkaart
bericht van zadelpijn.
Martha en Ien."

pagina 17

"Over kleuren en ogen gesproken, waarom
heb je er Athene's oogkleur niet in vermeld?
Jij, die zelf zo'n mooie groene ogen hebt."
"Hou op, Paul en kijk me niet zo aan.
Ik heb niet graag dat mensen me aanstaren."
"Omdat je ietwat loenst, is het daarom?"
"Nee, gewoon ik wil het niet. Toe Paul hou op."
Hier stokte de productiviteit voor weken.
Ze wilde nog één couplet en één refrein maken.
Maar daarin moesten dan boek veertien tot
en met boek vierentwintig nog geperst worden.
Femios Terpioszoon bracht uitkomst. De naam
zou nog vaker in de gesprekken opduiken.


Telemachos en Penelope

Een varkens- en een koeienherder
Telemachos Odysseus' zoon
Zo vormden zij het kleine leger
De strijders om de koningskroon
De speren, zwaard en scherpe pijlen
Zij maakten vele vrijers af
De Aigis als geheime wapen
Zo was het net een massagraf

Maar Femios Terpioszoon ontsnapte
En zong nog lang nadien dit lied
Wie schoof mijn bed nou terzijde?
Penelopeia dat gaat niet


Odysseus en Penelope

pagina 16

Met waspropjes in onze oren
De kapitein bonden we vast
Zo voeren wij langs de Sirenen
De angst van elke varensgast
De monsters Skylla en Charibdis
Zij waren onze ondergang
Alleen Odysseus greep een balk vast
en dreef zo negen dagen lang

Maar in Kalypso's welvend grotje
En zogenaamd met tegenzin
Verbleef hij zeven of acht jaren
Tot dat hij beu was van 't gespin


Odysseus, Pallas Athene, Nausikaä

Nausikaä met blanke armen
Vond hem toen nakend aan het strand
Faiaakse schepen nadien stenen
Geworden door Poseidons hand
Zij brachten hem onder verdoving
Voorzien van prachtvolle cadeaus
Naar Ithaka zijn eigen eiland
Bedankt koning Alkinoös

't Was Forkys' haven der Najaden
Waar hij door Pallas' kleurspoeling
Troebele ogen en in vodden
Metamorfose onderging

pagina 15

Odysseus en Kirke

Genoeg van goddeloze Kyklopen
En ruzie om de rijke buit
Gedecimeerd door Laistrygonen
De vloot telde nog slechts één schuit
Met Hermes' tegenkruid gewapend
Weerstond hij Kirkes toverkracht
Bevrijdde hij zijn kameraden
Van knorgeluid en varkensvacht

En toen een bange reis naar Haides
Dat hele enge schimmenrijk
Waardoor we twee keer zouden sterven
Als ik het achteraf bekijk

"Ik sta versteld, hoewel mijn korte
versie toch ook iets had, niet?
Erembië, waar ligt dat?
Hoe lang gaat het geheel
op deze manier worden?
En kan je het helemaal zingen?"
"De achtregelige verzen zing je op:
'Met kakkerlakken in de midscheeps'
en die van vier regels op:
'Die van zijn moeder op de kade'.
Maar ik heb nog meer."

pagina 14

"Die laatste zin, daar ben ik zelf
niet zo gelukkig mee." gaf Ien toe.
"Juist wel, past goed bij Ajax en
de cup winnen van... laten we eens kijken,
Istanbul... Fenerbahce. Wat zeg jij Henkie?"
"Prachtig, maar ik met mijn 'dirty mind is
a joy forever' had voor 'gevoosd' gekozen.
En van 'Trojer' zou ik 'dromer' gemaakt hebben.
Door dromer Paris nu gevoosd.
Wat me aan Paris zo bevalt is
dat hij een luchtfietser is, een fantast
die bovendien liever op zijn lier speelt dan..."
"Ja ja, maar die wel Achilles in zijn hiel schoot."
En Paul meende ook: "Mijn Ajax, uitgegleden
in de koeienvla of is het koeienvlaai,
kan dat er op een of andere manier niet in?"


Paris, Apollo, Achilles

Nog Ismaros stad der Kikonen
In as gelegd dan terug gekeerd
Bij ronding van kaap Maleia
Zijn wij 'm evenwel gesmeerd
Naar Kreta, Kypros, Sidon varen
Voor barnsteen, zilver en ivoor
Aigypte, Erembië waar ligt dat
Verloren Menelaos spoor

Dankzij de Boreas in de zeilen
En dan Kythera nog voorbij
Belandden wij bij bloemeneters
Lotofagen heel gastvrij

pagina 13

"Toen wij van Rotterdam vertrokken..."
"Wat Henk ga je er al van door?"
"Nee, maar zing eens Ithaka voor Rotterdam."
"Toen wij van Ithaka vertrokken,
met de Edam... hoe heette hun schip?"
"De Odysseia in één lied te willen persen,
dat was vragen om moeilijkheden." vond opa.
"Bovendien begon de tocht in Ismaros.
Het voorafgaande is Ilias. En dan dat 'wij'.
Alleen Odysseus keert terug."
"We zien wel." Pauls lijfspreuk.
"Desnoods stoppen we de Ilias
en de Odysseia in één lied."
Ien deed Pauls blaadje in het schrift.
"Ik zal er thuis nog eens naar kijken."


Odysseus

Ons zwarte schip met de rode boeg.

Toen wij van Ithaka vertrokken
Om te gaan vechten in de Oost
Voor schone Helena van Sparta
Door Trojer Paris nu gekoosd
Toen hadden wij een gisse jongen
Laërtes' zoon bij ons aan boord
Die Kalchas' dromen transformeerde
Tot houten paard als slotakkoord

Die na de zege op de Trojers
Ook kleine Ajax nog versloeg
En zo het mengvat en de os won
Die kampioen uit onze ploeg

pagina 12

Odysseus van Ithaka
strijdend voor
de schone Helena
versloeg Ajax
door Athene's koeienvla.
Dreef wat af
naar het eiland Ogygia.
Kalypyso's grot
ruilde hij voor Nausikaä.
Vertelde haar
van Lotofagia,
van Kykloop en Aiaia,
Charibdis en Trinakria.
Weer thuis bij Penelope,
na een filipica,
kregen alle vrijers
de pijl van ongena.

"Het is niet O'dysseus maar Odys'seus
en klinkt dus niet als "yellow sun",
mocht dat jouw bedoeling zijn.
Zo is er met het metrum iets mis.
En die filipica is zeker de strijdrede
waar Philippus van Macedonië
later zijn naam aan ontleende?"
Ien had nog meer kritiek: "Die vrijers,
ik meen dat er één of twee ontsnapten."

pagina 11

Waartoe slechts vrienden amuseren?
Ik wens de aandacht van iedereen
en ik zal u met mijn gaven eren
die ik aan mijn vrienden ontleen.
Niemand verschuldigd, wel beseft,
gewoon omdat ik het niet laten kon.
Enfin, hoe het ook zij, het betreft:
verhalen die ik grotendeels verzon.
Tragikomisch in het duister tastend
mijn expanderende brein ontlastend.
Besluiteloos met opgeheven hoofd
totdat de vlam is uitgedoofd.

De verjaardag van opa.
"Eenentachtig jaar
wel een beetje raar
zit op hete kolen."
Zo spotte Henk een beetje.
Opa en Henk konden het goed
met elkaar vinden. En aan Ineke
bekende opa: "Was ik nog maar jong."
Henk, nog in 'Doe maar' sferen:
"Onder de flatgebouwen
van de stad
naast jououww."
Paul wachtte op een goed moment
om zijn nieuwste creatie te laten lezen.

pagina 10

"Kinell, what happened here?" vroeg Tony
Ien staat het nog helder voor de geest.
Een van die ruzies dat haar moeder zei:
"Zoals je ziet heb ik de stal uitgemest.
Niet dat ik iets weggegooid heb hoor."
"You've done the windows."
"Afgaande op je gezicht is dat
niet als compliment bedoeld."
"No, now my zebra has gone."
"Je zebra? Toch niet die duivenflats?"
"In the end it had only three legs
but still..." En vanuit de badkamer:
"My coyote as well! I still remember
how it looked like: staggering away
after a copieus meal."



Vrijdagmiddag in café 't Geniale Renpaard.
"Jongens, ik heb een schrift aangelegd
van alles wat we tot nu toe maakten."
Hooguit een bladzijde of tien, maar in de
soms euforische gedachten van Paul,
kon dat wel eens uitgroeien tot... zoiets
als Onegin, waar hij nu weer in de ban van was.
Maar de meer nuchtere Henk onderbrak Paul,
"Wel nee, je moet nooit iets echt gaan nadoen.
Het is toch genoeg te weten dat Poesjkin van alles
gebruikte... liedje, brief, roman, vers en dat hij kon
uitweiden of er mee kappen wanneer hij dat wilde.
Trouwens wij moeten ook niet te veel
met poëzie en helden gaan dwepen.
Anders beginnen we nog op die creeps
uit Dead Poets Society te lijken.
Maar die versie van het voorwoord
waar Paul een negen voor kreeg,
schrijf die maar in je schrift, Ien"

pagina 9

"Wat eten we vandaag, mam?"
"Pererijst." "Nee, maar echt?"
"Dat zie je nog wel, maar met een
gezinszak chips achter de kiezen
heb jij straks geen honger meer.
Het wordt spaghetti met zeebeesten.
Heb jij niks beters te doen
dan tekenfilms te kijken?"
"Niet alle tekenfilms zijn dom hoor.
Weet je wat ik net zag? Een eekhoorn
die een mens speelde die met z'n stem
nadeed hoe muziekinstrumenten
de menselijke stem nadoen."



Ze woonden in een veel te groot hoekhuis.
Niet slecht gelegen aan de Timorstraat.
Tussen de fietsrekken in de voortuin
stond in het grind een blauw bord
waarop te lezen viel:
Tandarts Haverkamp
voor afspraken
telefoon 002349
En met een viltstift stond geschreven:
double o' two
three four nine
that's my number.
Martha wilde niet meer Sarie heten
sinds Tony was weggegaan.
Maar Ien hield haar oude naam.
Ien Haverkamp, ze moest er niet aan denken.

pagina 8

Hypnos en Thanatos

Ook de gepensioneerde etruskoloog
opa Allard deed een duit in het zakje
en vermaande zijn kleinzoon.
"Denk eens aan de klassieken.
Je zit toch op het Gymnasium.
Dodenrijk van Tartaros
Hypnos' huis
en ook dat van Thanatos."
Maar de allermooiste was toch
van zus en actrice Monica
die hen op zondag kwam opzoeken.
Zij schudde er een uit mouw.
"Tenderfoot uit Trinidad
zijden sok
had nog nooit echt liefgehad."

De Potjes woonden in de professorenbuurt.
in de professor Drossaert Lullofsstraat.
Bij de oude mensa. De wijk heette Galgeveld.
Opa zat boven bij de warme kachel
ofschoon er centrale verwarming was.
Zijn woorden bleven in Paul gisten
en hij bladerde op goed geluk in een
boek met Griekse mythen en sagen.
Zijn oog viel op de Odyssee.
Die nacht vocht hij in een veldslag
tussen ridders hoog te paard.
Massa's bloed stroomden in het
rioleringsputje van het plein voor hun huis.

pagina 7

Er ontstond een hele Ecuador-rage
ten huize van de familie Pot.
Pauls moeder had een links verleden
en maakte er een op Vietnam.
"Ho chi min uit Vietnam
oude man
een sandaal uit autoband."
Ook oudste broer Willem
liet zich niet onbetuigd.
Hij was ooit unifiller in Libanon.
"Unifil in Libanon
blauwe pet
en een nacht in Tell Awip."



Vader Ton Pot, van beroep cryptoloog
bij het Universitair Computer Centrum,
verraste iedereen en maakte er een
waar Paultje niet aan kon tippen.
"Strooien hoed van Panama
tautologie
uit Midden Amerika."
Waarop Paul zijn vader plaagde.
"Krullenbol uit Senegal
berekende
het hoogste priemgetal."
Mo serveerde 's avonds:
"Erwtensoep van Nederland
met veel prei
en ook een varkenspoot."

pagina 6

Leibniz

"Die imaginaire Zahlen sind
ein feine und wunderliche
Zuflucht des göttlichen Geistes,
beinahe ein Amphibium
zwischen Sein und Nicht-sein."
De leraar wiskunde Heinz Widerporsten
moest zonodig Leibniz weer eens citeren.
"Als we weten dat:
i² = 1 en j² = 1 en k² = 1
en bij quaternionen vermenigvuldiging
niet langer commutatief is, zodat:
j = -k * i = i * k
welke formule hebben we dan voor..."


Paustovsky

Ondertussen fluisterden Ien en Henk:
"Wat zijn die leraren toch saai.
Behalve die van Russisch dan.
Hadden wij bijvoorbeeld maar
zo'n aardrijkskundeleraar
als Konstantin Paustovsky had:
Tsjerpoenov de tovenaar
met zijn kabinet vol flessen.
Water helemaal uit de Limpopo."
"Henk Samrink opletten. Allicht is
Ineke interessanter dan wiskunde.
Maar jouw cijfer hangt tussen
een vijf en een zes, dus...
z (a,b) = a + b * i = r (cos ф + i sin ф)
waarbij -л < ф ≤ л en ik geef jou
de volgende formule te bewijzen:
z¹º² + 999 z³³ – л z² = -417 + i"
"U weet ook wel dat ik dat niet kan.
Die complexe getallen zijn mij
een tikkeltje te complex."

pagina 5

"ah nee ... veel te koffieshopperig
en alleen het begin klopt met de wijs.
Wacht ik zet de plaat even op."
Paul had het rijmwoordenboek
van Jaap Bakker aangeschaft.
"Er staan ook rijmschema's in en
hoe het zit met jambe en trochee.
Yellow sun of Ecuador, is dat
nou een viervoetige trochee?"
"yel-low sun of E-cua-dor ...
streepje boogje, streepje boogje,
streepje, boogje, streepje ...
Niet helemaal ... maar ja."
En uit de atlas haalden ze
maar liefst dertig landen
die klonken als Ecuador.
"Hee kijk, de hoofdstad
van Tuvalu heet Funafuti."

"Bijvoorbeeld op Griekenland kan:
geile zon van Griekenland,
Venus' broer,
jij hete stokebrand."
"De woorden ' Venus broer'
voor 'lead me on' dat kan wel,
maar 'jij hete stokebrand'
is geen viervoetige trochee
zoals 'to the girl that I adore'.
'gloeiend hete stokebrand' misschien?"
Een volle prullenbak later...
zangeres van Mexico,
zonder naam,
streepje boogje,
streepje boogje tremolo.
"Hehenk" riep moeder
van onder aan de trap.

pagina 4

"Over platen gesproken...
daar kwam ik eigenlijk voor.
Die hond van jullie, Monza,
die heet toch naar dat liedje
van Ferrari, die Brabantse band?"
"Ja met de onvergetelijke zin:
It's a pity that she can't talk,
cause Monza is my dog. Goed hè..."
"Nou en een ander liedje van hen,
Yellow sun of Ecuador, daarop..."
"Dat is niet van Ferrari, dacht ik.
Boet zou het vast wel weten.
Wacht, ik vraag het pa."



"Het zijn de Classics, hier heb ik hem.
De elpee Papa Peppone.
Op de hoes staat: Killroy Weert."
"Hoe dan ook Henk, op die melodie
heb ik ook iets geprobeerd te maken."
Rooie lieb,
rooie lieb van Libanon
die herschiep
mijn halve pantheon.
Heden diep
ik uit een nieuwe grabbelton.
Bliep, bliep, bliep,
een reuzencyclotron
en hieperdepiep
een rijmlexicon.

pagina 3

Hondengeblaf klonk op toen Paul de poort
opende en de binnenplaats betrad
van Samrinks veste in de Ananasstraat.
Het waren de Duitse herders Monza en Kazan.
Monza kwam op een holletje aangelopen en
vader Walter stopte Kazan in de aanhanger
achter de Opel Ascona. De namen van beide
honden waren in rode plakbandletters
op het rijdende hondenhok aangebracht.
Mevrouw Samrink, Mirjam, riep
tegen Henk naar boven: "Laad jij
die dozen en kisten in de Transit,
nou Boet er niet is... daar heb je Paul."
Henk wenkte hem uit het open raam.



Broer Boet lag in het ziekenhuis.
Moet je horen wat een zeldzaam geval.
Hij werd vanmorgen wakker
en vond tot zijn grote schrik
een drol liggend op zijn navel.
Toen ging hij naar de dokter en
die zei: "Hoewel de darm geknapt is
noemen we dat een navelbreuk."
Dus ging Henk hem morgen vervangen
op de tweedehands platenmarkt.

pagina 2

De moeder van Paul noemen we Margo of Mo.
Niet slechts om "mevrouw Pot" te vermijden.
Jongste broer Anton wilde de volgende dag
als zon verkleed naar het schoolfeestje gaan.
Mo dacht over een eenvoudiger kostuum
en kwam met een pijp en pet van zolder.
Henk was degene in de volle keuken
die tamelijk handvaardig was.
Hij vroeg om een schaar en dozen
en maakte een mooie stralenkrans
van rode en gele kartonnen stroken.
Kleine Anton was in zijn sas.
"Hier, Henk en Ien delen jullie dan
deze lekkere kersenpannenkoek."



Op Pauls kamer, na wat talmen,
kwam Ien er mee voor de dag.
"Ik heb iets op papier gezet.
Een lied is het eigenlijk niet geworden.
Ik liep steeds met een zin in mijn hoofd,
uit een liedje, maar miste de melodie."
De liefde van de man
gaat naar de maan
en komt eigenlijk
ook daar vandaan.
De liefde van de vrouw
komt van de wind
en gaat grotendeels
op aan haar kind.
De liefde van het kind
is voor het dier
want het leeft nog
in het nu en het hier.

pagina 1

"Paul, is het goed als ik vanavond
bij jullie langs kom?"
"Nou ik heb anders een afspraakje
met ene Loes in café Bruintje."
Ien aarzelde even ... "Loes? ..."
"Klaassen, dubbel a dubbel s."
"En café Bruintje? Trouwens ...
jij hebt nooit afspraakjes
anders dan die met mij en Henk."
"Nou, dan kom maar langs.
Het is uit een commercial.
Ik dacht dat je 'm wel kende.
Afijn, Henk komt waarschijnlijk ook."

Het kwam goed uit dat Ien en
Henk meestal naar hem kwamen.
Iens moeder was tandarts
en wie ging er nou graag
naar het huis van een tandarts?
Bij Henk thuis kwam hij wel eens.
Een drukke bedoening en
ze praatten er zo luid en vaak
over die verdomde draaiorgels.
Of waar ze ook mee bezig mochten zijn.
Om maar te zwijgen over die honden.