was gegaan, liet de moeder van Carmenita
weten dat ze binnenkort naar huis zou komen.
"Ik zie niet in waarom ik je moeder beter niet
kan ontmoeten. Wat is dat nou? Ik bedoel,
als ze hier nou weer komt wonen, misschien
wel met haar pater, dan zijn we zo weg hoor.
Maar we hoeven nu toch niet op stel en sprong
te vertrekken." Terwijl hij zo bezig was, dacht
Henk opeens aan één van de weinige raadgevingen
van zijn vader. "Vóór je van plan bent wat langer
bij een vrouw te blijven, bekijk haar moeder eens.
Er is een goede kans dat ze op haar gaat lijken.
Of nog beter, de grootmoeder. Karakters slaan
vaak een generatie over." Iets van die strekking.
"Nee, geen sprake van. Ik weet precies hoe dat
zal gaan. Voor mij wordt dat heel beschamend,
maar ook voor jou zou het geen pretje zijn. Echt,
geloof me, je zou voortdurend gewikt en gewogen
worden. En ik had sowieso altijd ruzie met haar.
Ik ga op vakantie. Je kunt mee komen als je wilt.
Waar zullen we naar toe gaan? Tijd zat. Het duurt
nog maanden voordat Marie die productiemensen
zover heeft. Ik voel wel wat voor Sicilië, daar is
het nu nog lekker warm." En zo was het ook.
Na drie heerlijke weken besloot Henk dat hij
er geen enkel bezwaar tegen had om Carmenita
aan zijn moeder te laten zien. Vanaf Zaventem
belden ze Marie, maar toen die niet thuis bleek,
zijn ze meteen naar Nijmegen doorgereisd.
