wel geërfd van haar vader. Diens vader
was nog een echte 'mausifalliratski' geweest.
Zo'n man die met zijn buikorgel rondtrok en
ijzerwaren, sponzen, borstels, wat al niet meer
verkocht. Een Oostenrijkse oorlogsinvalide
die in plaats van een pensioen een draaiorgel
had gekregen. Mirjams vader was in 1935
uit Duitsland gevlucht. Het leek wel of iedere
generatie een stap verder naar het westen
deed. Dat zou Henk te denken moeten geven.
Er waren al eerder mensen aan de deur geweest,
die enorme prijzen geboden hadden voor een
pierement. Maar Nederland probeerde ze in
eigen land te houden. Nationaal cultuurbezit.
"Ik ga m'n bromfiets ook verkopen en ik ga
een uitkering aanvragen. Kunnen jullie voor
jullie gaan een paar formulieren of verklaringen
ondertekenen. En allemaal dat soort dingen als:
hoeveel de vaste lasten zijn, en dat soort gedoe."
Carmenita dacht: "Kunnen we binnenkort weer
in een ouderlijk bed slapen." Met zijn tweeën
in dat eenpersoonsbed bleef toch behelpen.
"Nemen jullie Monza en Kazan weer mee?"
"God dank." mompelde Carmenita onhoorbaar.
