"Het is geen heimwee maar taalwee"
In geen geval ging Henk al terug naar huis.
De films waren ontwikkeld maar ze hadden
ze alleen via de viewer gezien. Er moest
nog heel veel aan gemonteerd worden.
Acht cassettebandjes met geluid en een
twintigtal Kodak Plus-X reversal films
van zo'n zeven minuten ieder. Daar
moest toch iets uit te fabriceren zijn.
Misschien kon hij Boet gaan opzoeken.
Het motorcrossseizoen zou toch niet
de hele winter doorgaan? Of gingen ze
dan naar het zuidelijk halfrond? Maar er
waren dan toch ook stadioncrossen...
zoals in de Goffert. Het laatste adres
dat hij van hem had was in Lissabon.
Cassettebandje met Montale's Mediterraneo
Het was wel koud op de brommer maar
hij hoefde maar tot Toulouse, waar Boet
hem zou oppikken. Dan kon hij mee tot
Parijs. Er was inderdaad een stadioncross
in Bercy en Boet moest er strobalen stapelen.
"Heb jij al die tijd thuis niks van je laten horen?"
"Tja, ik... nou ze weten dat ik afwasser was
ergens aan de Rivièra. Dat is toch voldoende.
Net of jij iedere week een brief schrijft."
"Nee, dat niet. Maar ik bel wel eens."
"Maar ik ben, net als pa, enigszins telefoob.
Het lukt me niet, door de telefoon een normaal
gesprek te voeren." Boet zei dat je ze niet zo
vaak meer thuis trof tegenwoordig. "Ze gaan
weer meer reizen sinds wij het huis uit zijn."
